Ecc 1 | PolUGdanska | STEP | Słowa Kaznodziei , syna Dawida, króla w Jerozolimie .

Ecclesiastes 1

Rozdział 1

1 Słowa Kaznodziei ^a, syna Dawida, króla w Jerozolimie ^b. 2 Marność nad marnościami ^c – mówi Kaznodzieja – marność nad marnościami. Wszystko jest marnością ^d. 3 Jaki pożytek ^e ma człowiek z całego swego trudu, który podejmuje pod słońcem ^f? 4 Jedno pokolenie przemija, drugie pokolenie przychodzi, lecz ziemia trwa na wieki ^g. 5 Słońce wschodzi i słońce zachodzi, i spieszy do swego miejsca, z którego znów wschodzi. 6 Wiatr ^h idzie na południe i zawraca na północ, krąży nieustannie i znowu wraca na drogę swego krążenia. 7 Wszystkie rzeki płyną do morza, lecz morze się nie przepełnia; do miejsca, z którego rzeki płyną, znowu wracają. 8 Wszystkie rzeczy są pełne trudu, a człowiek nie zdoła tego wyrazić. Oko nie nasyci ⁱ się patrzeniem ani ucho nie napełni się słuchaniem ^j. 9 To, co było, jest tym, co będzie; a to, co się stało, jest tym, co się stanie ^k. I nie ma nic nowego pod słońcem. 10 Czy jest coś, o czym można by powiedzieć: Patrz, to jest coś nowego? I to już było w dawnych czasach, które były przed nami. 11 Nie ma pamięci o dawnych rzeczach; także o tych, które będą, nie będzie pamięci u tych, którzy potem nastaną. 12 Ja, Kaznodzieja, byłem królem nad Izraelem w Jerozolimie ^l. 13 I przyłożyłem się w swoim sercu do tego, aby mądrością szukać wszystkiego i wybadać wszystko, co się dzieje pod niebem. To uciążliwe zadanie ^m Bóg dał synom ludzkim, aby się nim trudzili. 14 Widziałem wszystkie sprawy, jakie się dzieją pod słońcem, a oto wszystko jest marnością i utrapieniem ducha ⁿ. 15 Tego, co krzywe, nie da się wyprostować ^o, a tego, czego brak, nie da się policzyć. 16 Tak więc pomyślałem w swoim sercu: Oto wzbogaciłem się i dano mi więcej mądrości niż wszystkim, którzy byli przede mną w Jerozolimie. I moje serce doświadczyło wielkiej mądrości i wiedzy. 17 I przyłożyłem się w swoim sercu ^p do tego, aby poznać mądrość, a także by poznać szaleństwo i głupotę. Ale poznałem, że i to jest utrapieniem ducha. 18 Gdzie bowiem jest wiele mądrości, tam jest wiele smutku. A kto przysparza wiedzy, przysparza i cierpienia.